Bij rouw en verlies denken we vaak als eerste aan de dood, echter het onderwerp is veel meer omvattend dan dat. Ingrijpend, verdoofd, je leven lijkt stil te staan. Durf jij de beweging te maken waardoor je van overleven naar leven naar weer genieten kunt gaan?

Een dierbare verliezen

is een groot verlies, ongeachte hoelang geleden het is. Het gaat gepaard met enorm veel verdriet, lijkt je te verdoven, kan compleet ‘langs je heen gaan’. Het is zo onnatuurlijk, voelt zo oneerlijk, overspoelend, je vertrouwen in het leven is weg. Gaat dit ooit nog ‘goed’ komen? Aan rouw zit geen tijdspad verbonden, het komt en gaat vaak in golven.

 

• Ik verlang naar stilte in mijn hoofd, naar rust en ruimte in mezelf,
• Ik kan niet over mijn emoties praten,
• Ik ben bang mezelf kwijt te raken, als ik mijn gevoelens toelaat
• Over het verlies van mijn zusje mocht nooit gesproken worden,
• Door mijn onzekerheid trek ik mij vaak terug,
• Ik speel mooi weer, maar ontplof soms van binnen, zonder dat iemand het merkt,
• Ik kan mezelf niet langer meer verdoven met mijn werk,
• Het angstzweet breekt mij uit als ik een vraag moet stellen aan mijn leidinggevende,
• Ik schaam mij zo, dat ik mijn baan ben kwijt geraakt,
• Ik leef wel, maar ik ervaar alles verdoofd, alsof het op de automatisch piloot gaat.

Hoe fijn zou het zijn als er licht geworpen werd op de schaduwzijde van het leven. Licht en donker horen bij elkaar, versterken elkaar.

Licht geeft lucht, laat alles stromen, zet alles in beweging, brengt energie, doet je bruisen.

Herken je jezelf in één van de genoemde zinnen en kan je wel wat compassie voor jezelf gebruiken om hier beter mee om te gaan, dan ben je van harte welkom.

Samen kijken we naar aandacht geven aan je gevoelens, die je lijken te overspoelen, die je leven beheersen als in een draaikolk waaraan geen einde lijkt te komen. En daarbij gaan we uit van:

• Wees niet te streng voor jezelf,
• Ja, het is verdrietig en kost onwijs veel energie, maar je komt er doorheen en zult versteld staan van je eigen kracht en kunnen,
• Waardoor er weer vertrouwen ontstaat in jezelf en voor de toekomst,
• Waardoor er van overleven, naar leven, naar genieten kan worden gegaan.

Dood ben je pas als je bent vergeten

Een dierbare verliezen

is een groot verlies, ongeachte hoelang geleden het is. Het gaat gepaard met enorm veel verdriet, lijkt je te verdoven, leven kan soms compleet ‘langs je heen gaan’. Het is zo onnatuurlijk, voelt zo oneerlijk, overspoelend, je vertrouwen in het leven is weg. Gaat dit ooit nog ‘goed’ komen? Aan rouw zit geen tijdspad verbonden, het komt en gaat vaak in golven.

 

• Ik verlang naar stilte in mijn hoofd, naar rust en ruimte in mezelf,
• Ik kan niet over mijn emoties praten,
• Ik ben bang mezelf kwijt te raken, als ik mijn gevoelens toelaat,
• Over het verlies van mijn zusje mocht nooit gesproken worden,
• Door mijn onzekerheid trek ik mij vaak terug,
• Ik speel mooi weer, maar ontplof soms van binnen, zonder dat iemand het merkt,
• Ik kan mezelf niet langer meer verdoven met mijn werk,
• Het angstzweet breekt mij uit als ik een vraag moet stellen aan mijn leidinggevende,
• Ik schaam mij zo, dat ik mijn baan ben kwijt geraakt,
• Ik leef wel, maar ik ervaar alles verdoofd, alsof het op de automatisch piloot gaat.

Hoe fijn zou het zijn als er licht geworpen werd op de schaduwzijde van het leven. Licht en donker horen bij elkaar, versterken elkaar.

Licht geeft lucht, laat alles stromen, zet alles in beweging, brengt energie, doet je bruisen.

Herken je jezelf in één van de genoemde zinnen en kan je wel wat compassie voor jezelf gebruiken om hier beter mee om te gaan, dan ben je van harte welkom.

Samen kijken we naar aandacht geven aan je gevoelens, die je lijken te overspoelen, die je leven beheersen als in een draaikolk waaraan geen einde lijkt te komen. En daarbij gaan we uit van:

• Wees niet te streng voor jezelf,
• Ja, het is verdrietig en kost onwijs veel energie, maar je komt er doorheen en zult versteld staan van je eigen kracht en kunnen,
• Waardoor er weer vertrouwen ontstaat in jezelf en voor de toekomst,
• Waardoor er van overleven, naar leven, naar genieten kan worden gegaan.

Dood ben je pas als je bent vergeten