Kinderen tussen de 0-7 jaar zijn het meest beïnvloedbaar. Hun hersenen hebben nog geen volledige bewuste functie bereikt en opereren op een lagere frequentie in een halfslaapachtige dagdroomstaat. In deze staat scant het kind zijn omgeving als een videocamera en legt elk klein detail vast en neemt het op. Deze beelden worden opgeslagen in het onderbewustzijn van het kind, en ze programmeren hun overtuigingen, houdingen en gedrag voor de rest van hun leven.
Hieronder heb ik enkele huidige observaties van kinderen op een rijtje gezet die ze onbewust zullen programmeren en hoe dit zich waarschijnlijk zal manifesteren in hun toekomst.
~ Gezichtsbedekking ~
Kinderen observeren dat mensen maskers dragen die soms hun hele gezicht bedekken. Het kind is niet in staat om de volledige uniekheid van elk menselijk gezicht te zien. Dat zal hen programmeren om mensen te zien als niets meer dan levenloze homogene robots, zonder geest en menselijkheid.
Kinderen leren op natuurlijke wijze over menselijk gedrag, door intuïtief gezichtsuitdrukkingen te observeren. Gezichtsbedekkingen zullen niet alleen invloed hebben op de vaardigheden van een kind later in het leven, maar zullen ze onbewust programmeren om wantrouwig te zijn tegenover hun medemensen.
~ “Social Distancing” ~
Kinderen zien hun medemensen elkaar ontwijken wanneer ze elkaar passeren, soms terugdeinzen bij de minste aanraking van een ander, en zelfs omwegen maken om nauw contact te vermijden. Je kunt verwachten dat een kind dit na gaat doen, zowel op het moment zelf als in de toekomst.
Het is essentieel dat een kind zich veilig voelt in de nabijheid van anderen, maar ‘social distancing’ programmeert het kind om andere mensen te zien als vijanden die gevaarlijk zijn en die je moet vermijden. Dit kan zich manifesteren als sociale angst, een irrationele angst rond vreemden en problemen rond intimiteit en commitment.
Kinderen zien mensen ook direct onderling fysiek contact vermijden. Dit kan het kind programmeren om een afkeer te hebben om aan te raken, zelfs van hun naaste geliefden. Een kind leert intiem te zijn door dit in anderen te zien.
~ Strikte regels ~
Kinderen observeren dat hun medemensen eenrichtingsverkeer volgen en op een ongewoon ordelijke manier in de rij staan. Dit zal het kind programmeren om zich aan strikte regels te houden. Dat wordt er al op school ingestampt, waar ze gedwongen worden om zich aan autoriteit te onderwerpen, regels te volgen en zich te conformeren aan een strikt curriculum dat op geen enkele manier bevorderlijk is voor hun aangeboren en unieke creatieve potentieel.
Een kind gedijt wanneer het volledige vrijheid van meningsuiting heeft en met zijn omgeving kan meestromen. Daarom is spelen zo belangrijk. Een kind dat zich voelt opgroeien onder controle en beperkingen zal zich niet volledig creatief kunnen uitdrukken.
~ Angst ~
Een kind wordt niet geboren met angst, maar dit is iets dat in hen geprogrammeerd wordt vanuit een vroege levenservaring. Kinderen zijn erg gevoelig voor energie en kunnen gemakkelijk de emoties van anderen oppakken, vooral die van hun ouders. Ze kunnen lichaamstaal intuïtief lezen en zullen iets vreemds voelen aan de manier waarop mensen zich de laatste tijd gedragen.
Een kind moet zich veilig voelen in hun directe omgeving. Kinderen die angst in anderen voelen, zullen een wereldbeeld bouwen dat geassocieerd is met gevaar. Met alle paniekzaaierij kunnen kinderen onbewust geprogrammeerd worden met triggers die in de toekomst spontane en irrationele angst activeren. Dit kan leiden tot een heleboel psychologische problemen.
~ Hypochondrie ~
Kinderen zijn van nature niet bang voor bacteriën. Sterker nog, ze weten niet eens wat bacteriën zijn. Zich blootstellen aan bepaalde bacteriën en virussen is essentieel voor het opbouwen van een gezond immuunsysteem. Kinderen die beschut zijn tegen de natuurlijke elementen lijden historisch gezien aan een verlaagde immuniteit.
Kinderen die zien dat hun ouders buitensporig hun handen wassen en eindeloos ontsmettingsmiddel tussen hun vingers wrijven (of nog erger, ertoe gebracht worden om deze dingen zelf te doen) ontwikkelen mogelijk obsessieve stoornissen rond netheid die paradoxaal hun kansen vergroten om ziek te worden.
~ Taal die verdeeldheid uitdrukt~
Kinderen absorberen het taalgebruik dat scheiding tussen mensen handhaaft. Taal is krachtig. Het zijn meer dan alleen woorden. Taal is doordrongen van betekenis die een cruciale rol speelt in onze programmering en het vormgeven van ons wereldbeeld. Het is belangrijk dat kinderen in aanraking komen met positieve en opbeurende woorden. Een kind dat herhaaldelijk de woorden ‘sociale distancing’, ‘isolatie’ en ‘quarantaine’ hoort, zal onbewust geprogrammeerd worden door deze woorden en hun betekenissen, en dit kan zichtbaar worden in hun toekomstige gedrag.
Misschien groeien ze op met het vermijden van nauw contact met anderen, sluiten zich op in hun slaapkamer en gaan sociale interacties uit de weg. Ze zullen niet eens weten waarom ze zo’n afkeer hebben van menselijke connectie, wat de sociale angst verder zal bevestigen.
Ouders moeten zich verdiepen in kinderpsychologie zodat ze kunnen voorkomen dat ze fatale fouten maken die hun kind voor de rest van hun leven zullen plagen. Onwetendheid is geen excuus.
Kinderen moeten de beste start in het leven krijgen. Dit houdt in dat ze worden blootgesteld aan de juiste omgeving en ze op een zo gezond mogelijke manier worden opgevoed.
Het is belangrijker dan ooit om aandacht en genegenheid te tonen aan je kinderen. Overspoel ze met kusjes en knuffels. Laat ze zich speciaal en geliefd voelen. Laat ze het belang van mens-tot-mens contact voelen en begrijpen.
Alexander Page
