Ria Ham

Jouw tijd in de baarmoeder bij je moeder, geboren worden en opgroeien brengen tezamen patronen met zich mee die de rest van je leven een rol blijven spelen.

Als kind had je geen keuze
als volwassene wel.
Durf jij te kiezen?

Vriend van Stichting Emovere 

Mijn verhaal

Ik zwem in het rond, bots hier en daar tegenaan, zoekend naar een goede plek om in te nestelen. Mijn plek vinden, zoekende zijn, twijfelen of ik niet teveel ben, pleasen, het altijd goed moeten doen, ik heb het mijn hele leven gevoeld. Op mijn 16e kreeg ik te horen dat ik eigenlijk een ongewenst kind ben. De tijd van groeien in de buik van mijn moeder, mijn tegengehouden geboorte en mijn opgroeien zijn allen van invloed geweest op hoe ik de wereld ben gaan ervaren. En er komen net zolang situaties in je leven (ik ervaarde veel fysiek ongemak) totdat je er zó klaar mee bent en niet anders kunt dan je proces aangaan.

Bij mij was dit na mijn scheiding. Ik stortte in, mijn lijf kon niet meer volhouden wat het al die jaren geleerd had, de schijn hoog houden voor de buiten wereld. Ik liep rond met een lach en van binnen voelde ik mij zo klein. Na een intensief traject van 7 maanden bij een psychotherapeut, waarbij ik diep ben gegaan, was ik er weer. Van nog nauwelijks slapen, enorme vermoeidheid, constante piekergedachten, rondmalen in cirkels, concentratieproblemen, hoofdpijn, enorme boosheid, frustratie, angst,  fysieke ongemakken ervaren en nauwelijks nog in staat om te werken en mijn gezin -als alleenstaand moeder- draaiende te houden naar weer zin hebben in het leven. Goed slapen keerde terug, inzichten gekregen hoe ik patronen als van mij ben gaan beschouwen, zonder na te denken over waarom ik deed, handelde, reageerde, (niet) voelde zoals ik deed. Kortom van alleen maar leven in mijn hoofd naar gaan voelen in mijn lijf. Daarbij is duidelijk geworden welke invloed de door mij opgedane patronen in mijn jeugd, van invloed zijn (geweest) op mijn leven tot dusver. Tevens bij het opvoeden van mijn eigen kinderen. Het had mij zo gegrepen, hier wilde ik meer van leren, ik wilde dieper graven, meer begrijpen hoe dit werkt. Hoe dit blijkbaar voor iedereen werkt.

Zo ben ik begonnen aan de 4 jarige HBO opleiding lichaamsgerichte psychotherapie. In mijn beroep als directeur van een kleinschalige kinderopvang op een boerderij ging ik langzamerhand andere gesprekken voeren met ouders die kwamen voor een rondleiding of voor een intakegesprek. Ik ging formulieren aanpassen, meer de diepte in en zo kwam ik tot de slotsom, mijn beroep paste niet meer.

Na 11 mooie en leerzame jaren nam ik afscheid van de boerderij, van het adres waar mijn kinderen waren opgegroeid, van mijn vak als directeur om mijn roeping als therapeut te gaan volgen. Wat ikzelf ervaren heb bij mijn kinderen opvoeden en zie bij ouders: iedere ouder wil het goed doen, logisch toch.., maar je bent naast moeder ook nog meer, ook nog vrouw, vriendin, partner, dochter, werknemer/ZZP-er.

Als ouder heb je een enorme behoefte om het goed te willen doen, het beste voor je kind te wensen, er vol voor gaan en dan soms toch…ah dat gedrag van mijn kind, ik reageerde daar veel te heftig op. Maar ja de buitenwereld, wat zal die wel niet zeggen? En zo neem je zelf geen ruimte in, sta je altijd klaar voor je kind en/of partner, blijf je tegen jezelf vechten, durf je niet in je eigen kracht te gaan staan, je eigen grenzen aan te geven. En ondertussen voel je je doodmoe en ervaar je fysieke ongemakken.

Vanuit deze ervaring als moeder én mijn werk in de kinderopvang, heb ik patronen leren doorzien. De door jou zelf als ouder opgedane patronen tijdens de tijd in buik van je moeder, je geboorte en je opgroeien neem je mee voor de rest van je leven. Word je ouder dan drukt je kind keihard jouw knoppen in en dat is lang niet altijd prettig. Nog steeds doen mijn eigen kinderen (en inmiddels kleinkind) dat, ondanks dat ze inmiddels allang volwassen en het huis uit zijn. En dát is soms mega confronterend. Een uitdaging, soms pijnlijk en…. oh zo leerzaam, juist waar mijn groei zit.

Ik help jou graag het gedrag van je kind te ‘lezen’ en samen weer stroming, rust en vertrouwen in jullie gezin te brengen.

 

Geef een bloem water en aandacht en zij zal liefde geven