Rouwen is het verwerken van een verlies, bijvoorbeeld de dood van een partner, kind, vader, moeder of andere dierbare. Men kan ook rouwen om het verlies van andere ingrijpende zaken, bijvoorbeeld een scheiding, verlies van gezondheid, een baan, een opgezet plan voor de toekomst of de hoop op een kind. Ik zal mij nu vooral richten op verlies van een dierbare.
Het kan geruststellend zijn om te horen: het is heel normaal, dat je af en toe helemaal niets kunt voelen, dat je eigenlijk alleen maar een hele dag wilt huilen of je wilt verstoppen onder de dekens, dat je geheugen je regelmatig in de steek laat, dat je een gevoel hebt van dit overkomt mij niet, dat je je zo verstrooid voelt, dat je af en toe het gevoel hebt gek te worden.
Rouwen is rauw, intens en ondoorgrondelijk verdriet.
Verliezen van iemand of iets is als verliezen van een deel van jezelf, gedeeltelijk sterf je mee.
Rouwen is als een doolhof, je bent wanhopig op zoek naar de uitgang, totale verdoving, je raakt erin verstrikt, er lijkt geen uitweg, het besef van wat er gebeurt is lijkt maar niet binnen te dringen.
Rouwen is daardoor gecompliceerd, privé en persoonlijk. Er zijn overeenkomsten en er zijn veel individuele verschillen. Het is niet in een hokje te stoppen.
Rouwen is als de achterkant van liefde, de verbinding/veiligheid is weg.
Rouwen kent geen tijdslimiet, gaat zijn eigen gang.
Rouw vergt tijd om het leven weer te kunnen omarmen, het verlies te verweven in je leven. Het is hard werken, zowel voor lichaam als voor de geest, je wordt er doodmoe van.
Rouw kent taken, geen fasen. Rouwtaken vullen ruimte in je hoofd, wat kan betekenen dat er minder ruimte is voor ‘normale’ zaken. Het kan daardoor naar oude gewoontes doen grijpen, bijv. weer gaan roken, nagelbijten, drinken, etc.
Rouw kent 5 taken:
Taak 0: opgroeien met leven en dood. Opgroeien waarbij alle emoties en mogen zijn en doorleefd mogen worden.
Taak 1: besef, erkenning dat de ander echt dood is. Gevoel en verstand lopen niet synchroon.
Taak 2: gevoelens herkennen. Langzaam komt er beweging in het voelen van de emoties.
Taak 3: verkennen hoe nu verder. De toekomst die ooit was, is niet meer.
Taak 4: zingeving in het leven hervinden. Iedere rouwende doet dat op zijn/haar eigen unieke manier.
Verlies kun je niet echt verwerken, je kunt het verweven in je leven, in het hier en nu. Dit doe je door je gemis aan te gaan kijken, door er niet voor te vluchten of ermee in gevecht te gaan, simpel door het gaan te doorvoelen. En dit vergt tijd.
Verlies is levenslang, omdat er wezenlijks iets veranderd is.
