Een Post Traumatisch Stress Syndroom is een hevige stressreactie op een schokkende gebeurtenis. Tevens een natuurlijke reactie op een niet natuurlijke gebeurtenis. Daarbij kan er gedacht worden aan een natuurramp, ernstig verkeers-/vliegongeval, schietpartij, beroving, oorlogservaring, etc.

Er kunnen veranderingen optreden zoals geheugen-, concentratie- en aandachtproblemen, maar ook slapeloosheid, angst, vermoeidheid en zelfs depressie.

Overige kenmerken van PTSS kunnen zijn:
Machteloosheid, verdwijnen van vertrouwen in zichzelf, herinneringen aan trauma zijn te intens en te pijnlijk, extreem prikkelbaar reageren, fysieke klachten, vermijding van plekken-plaatsen-situaties (zelfs mensen) die aan het trauma doen herinneren, schaamte, schuldgevoel, herbeleving trauma.

Deze kenmerken ontstaan meestal als er een externe prikkel binnen komt. Deze wordt in de hersenen door het zoogdierenbrein ontvangen en zet onmiddellijk het reptielenbrein in werking met een vecht-, vluchtreactie of in het ergste geval een freeze reactie. Therapie heeft dus alleen zin door op deze twee hersengebieden te gaan werken. Cognitieve gedragstherapie of psychoanalyse heeft geen enkele zin, daar deze gericht is op het menselijk brein (Neo cortex), wat juist niet meer functioneert, zoals we gewend waren.

Lichaamsgerichte (psycho)therapie gericht op het reptielen- en zoogdierenbrein moet voor rust zorgen zodat het menselijk brein weer leiding kan nemen. Dit kan door het lichaam in beweging te brengen én bewust te gaan ademen, waardoor er balans te vinden is tussen bewegen en weer (leren) ontspannen. Zo leert je lichaam wat te doen als het actief moet zijn en wat te doen ten tijde van rust.

EMDR kan een goed helpend onderdeel van de lichaamsgerichte therapie zijn voor mensen met PTSS, echter dit kan ook weer voor overprikkeling (door geluid) zorgen. Ik geef EMDR d.m.v. tappen op de benen en die wordt meestal wel verdragen door mensen met PTSS. Dit zorgt voor rust in je zenuwstelsel en daarmee in je hele lijf. Hier is wel veel geduld voor nodig. Je lijf heeft immers jaren in de overlevingsstand gestaan. Je was een soort van springveer, klaar om op ieder (on)gewenst moment op te springen. Slechts vanuit veiligheid, met veel geduld en jezelf af en toe een ‘fout’ toestaan leer je langzaam aan je veer minder strak aan te spannen. Je emoties te reguleren. Door in het hier en nu te leven, breng je je hoofd tot rust.

Foto tekening: Willemijn Trip